Ik vrees de dag dat iemand me vraagt: ‘Zeg Annemarie, jij hebt je beroep gemaakt van veranderen, maar hoe veranderbereid ben je eigenlijk zelf?’
Om meerdere redenen voel ik tegenzin om die vraag te beantwoorden.
Ten eerste omdat ik geen ruzie wil. En deze vraag maakt me boos. Ik voel er de suggestie in dat ik pas een goed mens ben als ik elke verandering omarm. Ongeacht welke verandering het is.
Ten tweede omdat ik geen eenduidig antwoord heb. Mijn veranderbereidheid is niet weer te geven in één score. Dat geldt misschien voor mijn IQ, maar niet voor mijn ‘VQ’. Die wisselt per verandering en per situatie. Ik sta meer open voor zakelijke veranderingen dan voor sportieve veranderingen. En voor zakelijke veranderingen sta ik in een crisissituatie meer open dan in een hoogconjunctuur.
En ten derde omdat de vraag me dwingt om toe te geven dat ik van nature toch niet heel veranderbereid ben. Ik houd niet van risico’s nemen. Ik behoor nooit tot de early adopters. Als je een idee bij me oppert zal ik eerst een drempel van twijfel en scepsis moeten overwinnen.
Maar dat is maar een deel van het verhaal. Als ik zie dat je goed over je idee hebt nagedacht, als je de tijd neemt om het samen met me te doorgronden, en als je me niet afwijst omdat ik niet meteen in de houding spring, dan ben ik als was in je handen.
Ik ben weliswaar niet onbeperkt en onvoorwaardelijk veranderbereid, maar wel heel loyaal voor de veranderaars die dat erkennen. En zo kun je toch nog best ver met me komen!
Annemarie Mars, januari 2016
Voor de liefhebber
Dit blog en 39 andere vind je in de verzamelbundel Vragen naar de onbekende weg, uitgegeven in samenwerking met Onderwijs Maak Je Samen
