Bij de drogist verkopen ze tegenwoordig Charcoal gel.
Ik snap dat wel. Als ze het steenkoolgel noemen koopt niemand het.
Soms kloppen we dingen op om de aandacht te krijgen
Dat gebeurt ook in organisatieverandering.
Dan is de verandering opeens een journey, waarvan de story staat getekend op een canvas. Een gesprek is een fireside chat of een watercooler moment. Werkbijeenkomsten heten een challenge, een bootcamp, of iets met het woord boost erin.
Wat is daar dan mis mee?
Een hippe verpakking trekt wel de aandacht, maar brengt geen verandering. Het is net als met eiwit. Hoe meer je het opklopt, hoe minder het beweegt.
Franje leidt af. Het trekt de aandacht weg van waar het gesprek over zou moeten gaan. De reden dat de verandering nodig is, wat je wilt bereiken, wat het vraagt om daar te komen. Kortom: de inhoud.
Maar ook goede inhoud kun je toch best wat opleuken?
Een verandering is iets anders dan haargel. Die redt het niet alleen op de kwaliteit van het spul dat in het potje zit. Hij moet er uit springen in het schap. Dan is een verpakking nodig die boven alles moet verleiden.
Zelfs dan zal maar een deel van de mensen voor het schap stilhouden, namelijk diegenen die het vervelend vinden dat hun haar niet goed zit. De verleiding doet zijn werk op een gevoel van urgentie. Maar in organisaties is het niet vanzelfsprekend dat mensen de verandernoodzaak begrijpen. Dan werkt verleiden niet. Ze lopen gewoon door.
Als verandering gericht is op vakmensen, zoals docenten, artsen en ingenieurs, is er nog iets anders aan de hand. Het zit in hun DNA om te willen begrijpen. Een veranderaar die ze probeert te verleiden zien ze als een vreemde diersoort. Als die de verandering mooi voor ze inpakt, dan zal de inhoud wel niet veel soeps zijn.
Dus?
Als je beweging wilt, pak de verandering dan niet in. Pak hem uit. Leg hem open en bloot op tafel. En ga dan het gesprek erover aan.
Voor de liefhebber
Lees deel 1 van De functie van frictie over hoe je de inhoud van een verandering solide op tafel legt.
