Om in tijden van continue verandering als organisatie te blijven floreren is het essentieel om tijdig en snel te kunnen veranderen. Wat organisaties die daar goed in zijn met elkaar gemeen hebben is dat ze niet alleen weten waarnaar ze onderweg zijn maar ook waarom ze onderweg zijn. Ze hebben een gedeeld urgentiegevoel.
Die urgentie versterkt de verandering op meerdere manieren.
Urgentiegevoel helpt om de juiste bestemming vinden
Hij helpt ten eerste om de juiste bestemming – ofwel ambitie – te kiezen. Zonder urgentie is elke ambitie een schot hagel. Zonder urgentie zal de ambitie ook gaan uitdijen omdat er geen tegenkracht is op het inbrengen van telkens nieuwe wensenlijstjes.
Urgentiegevoel helpt om mensen mee te krijgen
De urgentie is ook essentieel om mensen mee te krijgen. Want als mensen twijfelen aan de noodzaak van de verandering, zal elk gesprek over de verandering stokken op de vraag ‘waarom is dit nodig?’
Urgentiegevoel helpt om prioriteiten stellen
En ten derde is de urgentie nodig om te bepalen of de verandering de moeite waard is tussen al die andere prioriteiten die ook om de aandacht vragen. De urgentie is dus bij uitstek een instrument om de veranderdruk in organisaties te reguleren.
Maar als de urgentie zo’n belangrijke succesfactor is, hoe komt het dan dat hij in veranderingen zo weinig wordt benut?
Omdat we mentaal al verder onderweg zijn
Een eerste mogelijke verklaring is dat de leiders al verder onderweg zijn op de weg ‘van A naar B’. Ze hebben A al mentaal achter zich gelaten. Maar als je met de ander in gesprek gaat over B terwijl hij nog niet los is van A, bevinden jullie je in twee verschillende werelden en verstaan jullie elkaar niet. En dan blijft de ander in A.
Omdat we niet willen problematiseren
Een tweede verklaring kan zijn dat leiders liever werken op basis van een ambitie, verlangen of droom. En dat is ook belangrijk! Het is de ambitie die de verandering tot leven wekt, die een gevoel van perspectief geeft. Maar bij een ambitie zonder urgentie blijft in het midden hoe anders B is dan A. Met als risico dat mensen over de ambitie denken: ‘dat doe ik al’. En dan blijven ze in A.
Tenslotte
Het is dus een valkuil om te snel te denken dat je geen probleem nodig hebt om te kunnen veranderen. Tegelijkertijd luistert het inzetten van dit belangrijke veranderinstrument nauw. Je kunt er mensen de put mee inpraten, of er bang mee maken. Maar dan zou je de urgentie gebruiken om het gemoed van mensen te bespelen. Terwijl het is bedoeld om samen onder ogen te zien waarom het nodig is om bij A weg te gaan. Zodat er een gedeeld gevoel voor richting kan ontstaan dat de reizigers aantrekt naar B én wegduwt van A.
Annemarie Mars, December 2016
Voor de liefhebber
Hoofdstuk 2 van Hoe krijg je ze mee? gaat over urgentie.
